Vorige week nog in Nederland, de week daarvoor nog in Japan en nu alweer twee tentamens erop zitten. Heftig weekje was het. Anderhalve week geleden kreeg ik het slechte nieuws te horen, niet lang daarna had ik me retourticket op de mail staan. Aan de ene kant fijn om terug te gaan, maar dat had ik liever niet hoeven doen. Had zelfs aan opa moeten beloven om dat niet te doen, want toen we de eerste keer skypte was er nog niets definitief bekend over de situatie. Ben heel blij dat ik toch terug heb kunnen komen, voor opa, voor oma, voor de hele familie en ook voor mezelf.

De vrijdag voor ik terugvloog en de zaterdag toen ik in het vliegtuig terug zat waren de Yonko games. Dit is een sportevenement tussen Yonsei University en Korea University, gaande over vijf wedstrijden; baseball, basketbal, icehockey, Ruby en voetbal. De cheering hadden we al moeten bestuderen tijdens onze eerste buddy program meeting, toen we al die pasjes moesten nadoen. Toen klaagde ik al dat een uur meer dan genoeg was, terwijl er nu de vooruitzichten waren om het twee dagen lang uit te oefenen. Ben uiteindelijk alleen naar de opening geweest en de eerste helft van de baseball wedstrijd. Voordat ik een stoeltje kon bemachtigen ben ik overspoelt met cheering-attributen van Yonsei; blauw armbandje, blauw tasje, blauw opblaasstokjes, blauw-wit petje en ga zo maar door. Net zoals bij de baseball wedstrijd van de Nexen stond er hier een Koreaantje iedereen op te peppen en werd er flink gedanst op alle pasjes door het gehele publiek (zonder in de gaten te hebben dat de wedstrijd al een tijdje begonnen was). Het zag er niet rooskleurig uit voor Yonsei, na de helft van de innings stonden ze al op een achterstand en ze prutsten er maar op los. Met een groot gevoel van schaamte voor ons slecht presterende team ben ik tussen alle teleurgestelde mensen maar weggeglipt, ook om eindelijk mijn oren de kans te geven om niet nog meer gehoorschade op te lopen recht voor de boxen. De werkelijke reden was toch wel omdat ik nog mijn tickets moest uitprinten en mijn koffer moest inpakken, want met die teleurstellende mensen en schaamte gevoel viel het nog wel mee, iedereen danste gelukkig vrolijk verder! (of wellicht omdat de decibels je automatisch van je stoel af bliezen). Later heb ik meegekregen dat Yonsei zowat alles verloren had, dus zoveel kan ik niet gemist hebben;)

Zaterdagochtend ben ik teruggevlogen, was een hele reis zo. Om vijf uur me bed uit om vervolgens vierentwintig uur later me wekker weer te horen afgaan toen ik lekker tegen Tom aanhing in de auto onderweg naar opa en oma. Om de dagen terug in Nederland te beschrijven heb ik eigenlijk maar een woord nodig; Heftig.

Woensdagochtend om zes uur weer terug naar Shiphol. Moeilijk om een tweede keer afscheid te nemen. In het vliegtuig van Londen naar Seoul stond me overigens wel een aangename verassing te wachten. Ik mocht namelijk plaatsnemen in de ‘World Traveller Plus’ afdeling. Bijna bang dat ik verkeerd was gaan zitten had ik meteen nog maar eens me ticket erbij gepakt die ik ’s ochtends nog uitgeprint had, maar zat toch echt op me aangewezen plekkie. Het was nog net geen first class, maar dit was meer dan ruimte en luxe genoeg voor iemand die inmiddels gewend is geraakt aan economy class (en ook geboekt had). Donderdag rond 8 uur lokale tijd geland op Incheon. Na de lange wachtrij voor passpoort controle kon ik eindelijk met de metro terug naar Sinchon. Nog een uurtje de tijd gehad om wat te leren en daarna door naar de campus om daar eens een tentamen te gaan verwerken. Fingers crossed, maar had het gevoel dat het nog redelijk gegaan was. ’s Middags ben ik als een blok voor een aantal uurtjes in slaap gevallen. Toen ik wakker werd nog maar even op jacht gegaan naar wat eten. Dit keer viel mijn oog op iets wat me nogal deed denken aan Nederland; namelijk een Koreaans achtige versie van een Nederlandse friettent. Alleen dan zonder friet en natuurlijk met vooral veel kip en rijst.

Het weekend even de tijd genomen om me weer aan te passen aan het dagritme en veel bijgeslapen en voorbereid voor me komende tentamen en essays. Vandaag alweer me tweede tentamen erop zitten, welke slechts bestond uit drie korte open vragen.. Leek me vrij weinig en niet erg allesomvattend, maar heb me best gedaan door toch een kantje erover vol te schrijven. Had er in totaal zo’n twintig minuutjes over gedaan en daarna kon ik voor me uit gaan staren omdat naast me er nog driftig geschreven werd en ik er niet uit kon zonder ze uit hun diepste concentratie te halen. Toen Guyna eindelijk ook klaar was kon ik me tentamen inleveren en zijn we samen koffie (voor mij lees: warme chocomel) wezen drinken. Deze was ‘on her’ aangezien ze mijn aantekeningen dat wel waard vond.

Het weer hier is dan vandaag eindelijk omgeslagen van vreselijk bedrukt, benauwd en warm naar vies Nederlandachtig weer. Ach, altijd wat te klagen, gelukkig maar dat me kamertje zonder raam alle warmte zonder problemen vasthoud, zodat me persoonlijke sauna nog intact is;)