Even iets langer geleden nu dat ik een verhaaltje geschreven heb, maar hier is er weer een! Afgelopen zaterdag, zoals aangekondigd, had ik een excursie naar de grens tussen Zuid en Noord Korea. Om half acht vertrok de bus om vervolgens een uurtje of anderhalf onderweg te zijn. Toen we bij het gebied aankwamen tussen de beide Korea's in werden we in de bus gecontroleerd op ons paspoort door een Zuid-Koreaanse militair. Erg grondig was dit nu ook weer niet, maar toch. Toen we het gebied in reden leek het op een stuk boerenland, niet meer en niet minder. Als eerste op het programma stond het bewandelen van een tunnel, genaamd '3rd Tunnel'. Deze was gegraven door Noord Korea met de intentie voor militaire invasie in Zuid-Korea. In 1974 werd Zuid-Korea van deze tunnel op de hoogte gebracht door een gevluchtte Noord-Koreaan. De tunnel is in totaal zo'n 1,6km lang en daarvan mochten wij er 260 meter van verkennen met een gele bouwhelm op. Het eerste stuk ging vreselijk steil naar beneden, je moest echt opletten dat je niet te snel ging of je zou mooi op je snufferd gaan. Verder leek de bouwhelm ons een beetje overdreven, tot we bij een lager gedeelte aankwamen van de tunnel. Naar mijn eigen schatting zo'n 1,50m hoog, dus dat was bukken geblazen, vooral voor de lange gasten uit Nederland. Aangezien het plafond niet gelijk was, wilde het nog wel eens gebeuren dat je met je helmpie de tunnel een onbedoelde kopstoot gaf. Nadat we het hele toegestane eind naar beneden waren gelopen konden we beginnen aan de geweldige wandeling terug omhoog, vooral mijn kuitspieren genoten er erg van. Na dit claustrofobische gebeuren zijn we met de bus verder gereden in de DMZ naar een uitkijk punt. Om even wat meer uitleg te geven over de DMZ zone, gebruik ik als echte student (huhum) even wikipedia voor de nodige feitjes. De Koreaanse DMZ (Demilitarized Zone, oftwel gedemilitariseerde zone) is een bufferzone tussen Noord-Korea en Zuid-Korea. Te vergelijken met het voormalige IJzeren Gordijn. Aan weerszijden is de grens streng bewaakt en staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers klaar om hun land te verdedigen. De grens is in totaal zo'n 248 km lang en de DMZ zone is zo'n 4km breed. In de zone bevinden zich naar schatting twee miljoen landmijnen. Dat laatste is mijn oog ook opgevallen, aangezien er op alle hekken met prikkeldraad bordjes hangen met 'MINE' en de vertaling daarvan in het Koreaans. Eenmaal bij het uitkijkpunt aangekomen hadden we zicht op een 'fake' Noord-Koreaans dorpje. Met een verrekijker konden we een blik werpen op de Noord-Koreaanse vlag, standbeeld van Kim Jong-il, uitkijktorens vlak naast de grens, en wat zogenaamde Noord-Koreaanse huisjes. Er werd verteld dat sommige van die huizen niet eens geheel gebouwd zijn, alleen maar om een aanzicht te creeeren. Hoogstwaarschijnlijk woont er ook niemand. Vandaar het 'fake'.

Na de toch wel indrukwekkende tocht door de DMZ hebben we met de bus weer een heel eind gereden om vervolgens bij een prachtig natuurgebied uit te komen. Daar kregen we eerst een all-you-can-eat bbq voorgeschoteld en daarna kregen we instructies over het raften. Helmpie op, vest aan en peddel erbij zoeken. Wat waterschoentjes gehuurd en vervolgens in teams van 10 man een boot naar beneden gesjouwd, wat nog een heel eind lopen was. De rivier liep tussen rotsen door en het zag er sprookjesachtig uit. Twee keer zijn we op een inni-mini strandje aangemeerd om daar wat te zwemmen of, voor de waaghalzen, een duik te nemen vanaf een stuk rots. Aangezien dit toch wel 'once in a lifetime' was kon ik mezelf niet bedwingen om ook een sprong te wagen. Mega hoog was het ook niet voor de neutrale mens, maar 4 meter voor iemand met hoogtevrees was toch best behoorlijk scary. Na een paar uurtjes in het water gepeddelt te hebben mochten we de boot weer naar boven sleuren en kon er gedoucht worden. Ofja, dat was de bedoeling, maar aangezien de douche bestond uit een emmer waarmee water geschept kon worden heb ik even gepast. Hierna weer twee en een half uur terug gereden naar Seoul. Om de dag nog even wat te rekken zijn we 's avonds nog een drankje wezen doen. Uiteindelijk zijn we in een Koreanse 'winebar' beland. Van de naam zou je verwachten dat ze hier wel een goed wijntje zouden kunnen serveren, maar niets is minder waar. Wijn ontbrak zelfs in zijn geheel en op geheel eigen wijze werden jagermeister flessen geserveerd gevuld met soju en redbull. Na een paar flesjes werden we uitgenodigd door een groepje Koreanen om met hun één drankje te komen doen. Ben er al langer als vandaag, dus ik had kunnen zien aankomen dat één hier gelijk staat aan een flinke meervoud. Nadat een van de Koreaanse meisjes toch echt afgevoerd moest worden zijn we verkast naar een Karaoke bar met een aantal Zweden en een tweetal Koreanen. Een lange, maar super leuke dag!

Afgelopen donderdag heb ik hier voor het eerst kennis gemaakt met het andere beroemde Koreaanse drankje, genaamt Makkoli. Het wordt geserveerd in een grote kom waaruit je met een lepel je eigen kleinere kommetje kunt volscheppen, maar voordat je dat doet meng je er eerst nog wat honing doorheen. Het verdere verloop van de avond is zoals zovele hier, dus die laat ik voor wat het is. Maar kon jullie de traditie van dit drankje natuurlijk niet besparenXD.

Gisteren had ik de eerste dag van One Shot, waarvoor ik me in de tweede week hier heb ingeschreven. One Shot is een groepje die drie zaterdagen hebben gepland om wat te gaan bekijken hier. Gisteren zijn we daarmee naar een aquarium geweest. Niet zo heel spannend, aangezien we hier al een keertje wat visjes gezien hadden. Dit keer zagen ze er niet ineens heel anders uit. Nadat we weer terug waren in Sinchon zijn we wat gaan eten en daarna ben ik met een Koreaanse mentor en zijn vriendin en Jeroen naar Frozen Yoghurt tentje geweest. Had er al wel eerder ooit van gehoord, maar mezelf er nog nooit aan gewaagd. Het bleek wel echt de moeite waard! Zeker een aanrader. Daarna zijn we nog naar een barretje geweest waar we vooral hebben zitten kletsen. Dit ging nog bijzonder lastig aangezien de vriendin van 'Mark' (niet zijn echte naam, maar voor ons wel uitspreekbaar) amper Engels kon. Ze kon het wel een beetje verstaan, maar kreeg geen woord over haar lippen. Bijna vanzelfsprekend kom je dan op het onderwerp hoe het kan dat zoveel Koreanen zo slecht zijn in Engels. Ze had vanaf haar 10 jaar al Engelse les op school, dus ze kon het wel lezen en schrijven, maar blijkbaar hoeven ze het hier nooit te spreken. Dat verklaard meteen een hele hoop. Wat me trouwens ook nog is opgevallen, vooral deze dag, is dat Koreanen altijd als een van de eerste dingen vragen hoe oud je bent. Dit om de hierarchie te bepalen tussen zijzelf en anderen, dit doen ze overigens zonder er erg in te hebben. En als je dan zegt dat je twintig bent dan beginnen ze spontaan te gniffelen, aangezien ze je vaak ouder inschatten (niet heel gek, ik schat hier iedereen juist jonger in). Dit is me gisteren twee keer voorgekomen en beide keren stonden ze verbaasd te kijken. Ook het 'kind' in mijn ogen dat geen Engels kon, maar ondertussen wel al 22 jaar was...